W dniu 17 lutego 2016 r. w sprawie III CZP 111/15 Sąd Najwyższy w Izbie Cywilnej podjął uchwałę o następującej treści: „Dopuszczalna jest skarga do sądu od wyroku Krajowej Izby Odwoławczej dotycząca zarzutów oddalonych w uzasadnieniu tego orzeczenia a nierozstrzygniętych w sentencji”.

Uchwała została podjęta w odpowiedzi na następujące pytanie prawne: „Czy dopuszczalna jest skarga od wyroku Krajowej Izby Odwoławczej w zakresie zarzutów oddalonych wyłącznie w uzasadnieniu wyroku Krajowej Izby Odwoławczej przy jednoczesnym braku takiego rozstrzygnięcia w sentencji wyroku Krajowej Izby Odwoławczej?”.

SN odniósł się do dość częstych przypadków, w których Izba np. uwzględniając  odwołanie –  w związku ze stwierdzeniem naruszenia przez Zamawiającego przepisów ustawy Pzp, mających wpływ na wynik postępowania (art. 192 ust. 2 ustawy Pzp) – w konsekwencji nakazywała Zamawiającemu podjęcie określonych czynności  w zakresie uwzględnionych zarzutów, a dopiero w uzasadnieniu odwołania odnosiła się do zarzutów, które nie zostały uwzględnione.

Tymczasem – stosownie do art. 192 ust. 3 pkt 1 ustawy Pzp oraz § 34 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów  w sprawie Regulaminu postępowania przy rozpatrywaniu odwołań, rozstrzygnięcie o żądaniach odwołującego może nastąpić tylko w wyroku KIO. Zatem rozstrzygnięcie o zarzutach i w konsekwencji żądaniach Odwołującego powinno znaleźć się w sentencji wyroku.

Na problem ten słusznie uwagę zwrócił Sąd Okręgowy w Gdańsku w wyroku z dnia 27 kwietnia 2015 r. w sprawie o sygnaturze akt  XII Ga 108/15, w której mec. Marzena Jaworska miała przyjemność występować jako jeden z pełnomocników jednego ze Skarżących się na wyrok KIO z dnia 16 stycznia 2015 r. (KIO 2708/14, KIO 2717/14, KIO 2720/14, KIO 2723/14). Sąd co prawda formalnie oddalił wniesioną skargę, niemniej jednak wyraźnie w sentencji podkreślił, iż czyni to z ustaleniem, że wskazania KIO zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku dotyczące nakazanej przez KIO czynności ponownego badania i oceny wniosków są niewiążące. Zatem – wobec ryzyka związanego z powszechną praktyką wykonywania przez Zamawiających wyroków KIO z  uwzględnieniem również szczegółowych wytycznych zawartych w uzasadnieniu wyroku – cel wniesionej skargi (tj. niedopuszczenie do uwzględnia przy ponownej czynności i badaniu wniosków sposobu ich oceny, wskazanej w uzasadnieniu) został skutecznie osiągnięty. Na marginesie mówiąc Izba dokonała tych ustaleń w uzasadnieniu wyroku wykraczając poza zarzuty podnoszone przez któregokolwiek z Odwołujących się, ale to już inny temat…